- غریب پرست
آنکه مردم غریب را دوست بدارد و در حق آنان نیکی کند، غریب دوست، آنکه غریبه ها را به خانوادۀ خود ترجیح دهد
معنی غریب پرست - جستجوی لغت در جدول جو
- غریب پرست (بُ)
آنکه مردم غریب و بینوا را بنوازد و در حق ایشان نیکی کند. غریب پرور. غریب نواز
- غریب پرست
آنکه مردم غریب و بینوا را بنوازد، غریب پرور
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(غَ)
لغت نامه دهخدا
آنکه غریبان را دوست دارد. غریب نواز. غریب پرور. غریب پرست: اسدآباد... آبی اندک دارد و همه مردمش غریب دوست باشند. (مجمل التواریخ و القصص). همدان شهری است که در عراق و خراسان متفق اند که به درستی هوای آن، شهر نیست و مردمش غریب دوست باشند. (مجمل التواریخ و القصص)
(غَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان بروانان بخش ترکمان شهرستان میانج که در 6هزارگزی شمال باختری ترکمان و یک هزارگزی شوسۀ تبریز به میانه قرار دارد. محلی کوهستانی است وهوای آن معتدل است و سکنۀ آن 830 تن می باشد که شیعه اند و به زبان ترکی سخن می گویند. آب آن از چشمه است و محصول آنجا غلات و حبوبات و بزرک است و شغل اهالی زراعت می باشد و راه ارابه رو دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4). غریب دوست کنار راه میانه و تبریز میان خواجه غیاث و قره چمن در 509600گزی تهران واقع است
(بِ)
لغت نامه دهخدا
کسی که مردم درویش و غریب و بینوا را بنوازد وپذیرائی کند. (ناظم الاطباء). غریب پرست. غریب نواز
(بَ)
لغت نامه دهخدا
آنکه بسیار غرض ورزد. بسیار باغرض. شخصی که بسیار سودجو باشد و با دیگری دشمنی و کینه ورزد:
جز تو همه عاشقان که هستند
دور از تو همه غرض پرستند.
نظامی.
رجوع به غرض شود
جز تو همه عاشقان که هستند
دور از تو همه غرض پرستند.
نظامی.
رجوع به غرض شود
بیگانه دوست، بی کس نواز آنکه غریبان را دوست دارد غریب نواز غریب پرور مقابل غریب دشمن
غریب نوازغریب دوست
متضاد: غریب کش، غریب گداز
متضاد: غریب کش، غریب گداز